Rot begin, maar wat is Vietnam fantastisch!

Joepie het is woensdag en ik ben in Vietnam! Of ja nog op Don Meuang airport op Bangkok samen met Roel die ik tegen kwam in t busje naar t vliegveld. Gezellig samen de tijd gedood op t vliegveld aangezien hij rond dezelfde tijd als ik naar Burma vliegt. Lekker bij de mac gegeten woehoeee en op naar de gate en t vliegtuig in. Snapte er niks van, vliegtuig was hardstikke leeg maar mijn rij zat helemaal vol, amper ruimte maar t was maar 1,5 uur! Toen we gingen landen vond ik t bijna jammer dat t al voorbij was. Ik ben zo gewend aan lang stil zitten, heerlijk lui geworden. In de rij voor de visa controle, ze deden eerst wat moeilijk omdat de datum van mn visa is gewijzigd met pen maar gelukkig mocht ik door! Tas gepakt, plassen, geld pinnen en in de taxi op naar Bui Vien, het backpackers gebied! Werd wel een beetje afgezet maar was een prima taxi en ik kwam er snel. Hij zette me af voor de ingang van de straat, helpte me met mn bagage en daar ging ik. En hoppa mn tasje was weg 1 minuut in Saigon, goed begin! Ik stak over en twee mannen op een scooter reden dicht langs me en grepen mn kleine tasje. Het gebeurde zo snel en soepel, helemaal overrompeld. In mijn tasje zat mn paspoort (potjandikkie), mobiel, cash en pinpasje. Heel erg lief, een man die samen met me overstak met allemaal meloenen op zn scooter schoot me meteen te hulp. Ik stond namelijk nog steeds midden op straat denk ik en hij hielp me naar de overkant, vroeg aan wat locals waar politie bureau was en bracht me er naar toe. Ging heel soepel, haha toen ik op wilde stappen viel ie bijna om want ik geloof dat hij ook wat zenuwachtig was haha. Politie bureau was in de straat en na de man eeuwig bedankt te hebben, kwamen de agenten al op me af. Gelukkig waren ze heel aardig en probeerde ze me te helpen ook al was er een enorme taalbarriere. Ik moest eerst een hotel regelen en ik snapte niet waarom maar prima een hotelletje aan de overkant van t politiebureau geboekt. Hele grote kamer, lekker duur maar dat kon me nu even niet schelen. Huilend papa geskypet, de paniek sloeg toen pas in en die hebben toen al alles geblokkeerd heel lief! Vrouwtje van t hostel bracht me heel lief thee en bananen haha. En later ging ze met me mee naar t politiebureau als mijn prive tolk, nadat ze nette kleding en . Eindelijk konden we normaal communiceren, en dat was dus ook de reden dat ze wilde dat ik naar een hotel ging, logisch!

We gingen eerst naar de plek waar ik was beroofd. God, wist ik nog waar dat was. Beetje verdwaald en toen wist ik t weer. Daarna mocht ik het politierapport invullen en vertaalde het lieve mevrouwtje van mn hotel het in t vietnamees. Daarna uitzoeken hoe ik aan een nieuw paspoort kom en nog wat geskypet en toen kwam ik wel weer tot rust. Gelukkig had ik mijn creditcard nog en een kopie van mn paspoort dus het zou wel goedkomen. Ik wist dat Sara (meisje dat ik in Kratie had ontmoet) en Luke en Tim uit Koh Rong ook in Saigon waren. Dus gelukkig kon ik met iemand afspreken die avond. Afgesproken om met Sara en een vriend van haar te gaan eten en wat te drinken in de straat op de plastic stoeltjes aan beide zijden van de weg, waar iedereen lekker mensen zit te kijken, heel leuk! Donderdag na een onrustige korte nacht vroeg opgestaan en naar t politiebureau om mijn proces verbaal op te halen. Helaas, was nog niet klaar! Moest in de middag terug komen. Wat nu te doen... eerst maar wat ontbijten en wat rondgelopen in de straat, sim kaart gekocht voor mn oude telefoon (slim papa dat je zei dat ik die mee moest nemen) en op naar een marktje. Onderweg Mike uit Nieuw Zeeland ontmoet, die me in eens aansprak. Samen op naar t marktje en op rugzak zoektocht. Ze verkopen hier overal neppe north face dus dat moet goedkomen. Vond t heel erg fijn dat ik niet alleen was, want voelde me niet zo veilig op straat dus was heel blij haha. Rugzakje gekocht voor 15 euro en Mike kocht een broek en toen nog naar een andet winkelcentrum geweest en gechilld in n hele dure meubelzaak, wat zaten die banken heeeeerlijk. Daarna moest ik weer terug naar t politiebureau. Eindelijk was mijn proces verbaal klaar, de stempel werd er gewoon random opgezet ter plekke, ehm waarom kon dat niet vanmorgen? Azie logica! Daarna het consulaat gebeld of ik langs kon komen, werd heel lief te woord gestaan in perfect Engels: wat fijn! Ik kon meteen langsgaan, fijn! Mike had niks beters te doen en joinde me. Wat gezellig! Eerst pasfotos laten maken bij een foto studiootje die onmogelijk te vinden was allereerst, en ik moest er voor 4 pm zijn, dus even haasten! Foto's waren werkelijkwaar prachtig geworden. Voor de komende tien jaar zie ik er uit als een boze barbie op mn paspoort, woehoe! Met de taxi op naar het consulaat, woehoe we waren op tijd! Vrouw herkende me al (knap he, terwijl we alleen aan de telefoon hadden gesproken haha), maar ik moest even wachten op een jongen die ook een nieuw paspoort aanvroeg, zelfde verhaal als dat van mij. Zoveel mensen gesproken en verhalen gehoord van mensen die op dezelfde manier als ik telefoons, cameras, tasjes etc zijn kwijt geraakt. Ze zouden mn paspoort naar Hanoi laten sturen dus zou klaar zijn binnen 2 a 3 weken, perfect want dan ben ik in en om Hanoi woehoe!

Terug naar Bui Vien even ontspannen en daarna een tour geboekt voor de volgende dag, lekker toeristisch naar de Mekong Delta! In de avond veel te duur gegeten en een biertje gedronken. Nog even gemeet met Luke en vroeg naar bed gegaan, want we moesten weer vroeg op natuurlijk. Nog steeds heel erg moe, maar fris en fruitig op naar de delta. Zoals altijd duurt t intens lang voor t busje überhaupt de straat laat staan de stad uit is. En samen met wat andere westerse toeristen en een hele groep met irritante vietnamese toeristen op naar t zuiden! Was niet heel ver rijden, maar toch moesten alle westerlingen achterin zitten omdat vietnamezen heel snel wagenziek worden. Mike en ik begrepen dat pas later, aangezien de tour guide alleen t overgeven demonstreerde en nadeed met geluiden, verwarrend. Allereerst stopte we bij een pagoda met hele grote buddha beelden en een fijn parkje. Irritant dat t n tour is en je altijd aan tijdslimieten vast zit. We vervolgde onze weg naar de boot, staken de rivier over en daar waren we dan! De mekong delta, maar wel in t meest noordelijke puntje. Heb gehoord dat t zuiden leuker is, maar daar had ik helaas geen tijd meer voor. Sowieso te weinig tijd voor Vietnam! Ik wil hier nog naar terug, dus vrijwilligers? Goed. Eerst lekker toeristische dingen doen die helemaal nergens voor nodig zijn. Kijken hoe ze snoepjes maken en bijen bekijken. Daarna lekker de honing proeven, was heel lekker, zeker in combinatie met de vietnamese thee. Op eens werd er een enorme python te voorschijn gehaald die we konden vast houden. Aha. Voelde intens vies en raar en zwaar en vond hm maar eng toen ie aan mn hand begon te likken. Brrrrr. We vervolgde onze weg naar de boot en gingen vervolgens per 4 in een klein roeibootje. Een vader en dochter bestuurde en roeide ons bootje. Samen met alle hordes toeristen wel 2 km varen langs de smalle dichtbegroeide mekong. Dat was echt prachtig en intens genieten! Wel soms alle toeristenbootjes weg denken. Ik had dit heeeeel graag de hele dag gedaan, maar helaas. We moesten ze een tip geven en fruitjes eten en kopje thee onder t genot van vietnamese zang. Het was op zich best aangenaam om naar te luisteren, tot een van de irritante vietnamezen, de leider van de groep besloot een duet aan te gaan met de mannelijke zanger. Wat was zij irritant. Eigenlijk was alleen zij irritant en de rest van de groep was vriendelijk en ging gesprekjes met ons aan, dus ik zal niet overdrijven. In de boot naar de plek waar we lunch zouden hebben besloot ze ook nog even te gaan zingen. Dat was gewoon lachwekkend hoe hard de microfoon en hoe vals ze zong. Samen met twee franse meisjes lagen we helemaal dubbel. Goed vermaak.

De lunch was weer op n heerlijk toeristische plek met krokodillen woehoe. Rare beesten die kroko's, lekker chillen met hun mond open in t water wachten tot iemand een vleesje in hun bek werpt met hun hengels. Toeristisch, jawel. Al leven er wel echt krokodillen in de mekong delta, maar niet in dit toeristische deel natuurlijk. Mike en ik hebben lekker gechilld op de hangmatten en toen was het al weer tijd om terug te gaan. Weer terug met t bootje naar t busje, gelukkig was de viegnamese vrouw nu stil en zaten we in een andere bus terug naar Saigon. Heeeeerlijk dutje gedaan, ik hou van minivans! Toen we terug waren bijna meteen door naar de Saigon tower, waar je van t uitzicht over de stad kan genieten! De zon was net onder en de lichtjes overal waren prachtig!! Er waren ook barretjes en restaurantjes, dus moesten we natuurlijk wel even een drankje doen. Mijn god wat een prijzen natuurlijk, maar t uitzicht was natuurlijk prachtig (al was t ijskoud met de airco) en er was fijne live muziek. Maar er ontstond wat paniek toen een stel begon te wijzen en roepen dat er een schip in de brand stond en aan het zinken was, er waren ook mensen aan boord!! Wij met zn allen bedenken wat we konden doen en onder tussen als ramptoeristen filmpjes en fotos maken (best n uitdaging met mn camera die steeds meer kuren vertoond). Een dik kwartier later kwam een van de serveersters naar ons toe: dit is een oefening, gebeurt elke dag.... zeg dat dan meteen! Paniek om niks! Maar toch even vermaak. Mike wilde heel graag eten in de toren, maar echt over mn budget dus besloot hij ok me te trakteren. Voelde alsof ik op date was, maar hem toch wel even mooi duidelijk gemaakt dat dit puuuuur vriendschappelijk is voor mij. Maar hij vond me zielig met mn paspoort dus een gratis dinertje sla ik niet af! Heeeeeerlijk gegeten, terwijl t uitzicht langzaam verdween door de regen en mist, wat t juist ook weer mooi maakte. Ik ben nu weer de naam vergeten van t gerecht dat ik had, iets met een rijstpannekoek met garnalen en varkensvlees, klinkt gek maar is heeeeerlijk! Nog een drankje gedaan in Bui vien, mensen kijken en redelijk op tijd naar bed.

Zaterdag ietwat uitgeslapen (was nog steeds dood moe) en daardoor een beetje haastend de stad bekeken. Een man op een motorbike sprak me meteen aan en nam me mee op sleep touw. En ik mocht de prijs bepalen, jaaaa natuurlijk niet bleek achteraf! Allereerst naar t war museum, echt heel erg indrukwekkend. Ik had precies genoeg tijd voor t museum dicht ging voor de middag pauze, en ik begreep nu waardoor er zoveel lichamelijk beperkten zijn in Saigon : nog steeds de effecten van de chemische wapens zoals agent Orange die de amerikanen gebruikten tijdens de vietnam war. Het museum vertelde alleen het verhaal van de kant van vietnam, en noemde t ook de american war. Het communisme kwam sterk naar voren! Maar alle fotos van slachtoffers etc waren ongelooflijk aangrijpend. De volgende stop was een tempel waar mn motorbike meneer me t een en ander over vertelde, allemaal schildpadden, waaronder een heeeele grote die voor geluk moest zorgen en word gevoed door de bezoekers. Het was een heel klein, oud tempeltje, en na al de tempels die ik had gezien was deze nog steeds bijzonder. Door naar de kathedraal en t post kantoor, nog even een fotoshoot gehouden met mn motorbike meneer bij de prachtige kerk en toen gevraagd of ie me in een park dichtbij bui vien wou afzetten. De parken in hcm zijn zo leuk! Mensen sporten, lezen, kletsen, zitten verliefd op bankjes en toeristen genieten vooral van t zonnetje. De enige plek waar je je kan afzonderen van t hectische verkeer van de stad. Heel leuk om rond te rijden achterop de motor bike! Kregen we alleen een beetje ruzie over de prijs, ik zou mogen bepalem hoeveel geld ie kreeg en we hadden zon twee uur rondgereden wilde ie 10 dollar per uur, doeiiiiii. Had ie dus ff van tevoren moeten aankondigen, toen ik duizend keer vroeg how much how much?? Dus lekker minder betaald terwijl ie me een schuldgevoel begon aan te praten. Snel weggelopen voordat ie me misschien ging achtervolgen haha en even geluncht in t park. Een van de beste dingen van vietnam zijn de Bahn Mies, sandwiches met van alles erop jummmmie. En zo goedkoop wajo! Toen was t tijd voor de bus naar Mui Ne. Ontmoette Sam uit Australie die ook naar t zelfde hostel als ik ging, dus konden we mooi samen reizen!

En wat is reizen fijn in vietnam, een luxe slaapbus wow! Je hebt ieder een eigen bedje, al pas ik er niet echt in want ik ben veel te lang natuurlijk, maar toch! Als je dit vergelijkt met de rest van Azie, luxe!! Woehoe!! Zelfs wifi, die soms niet werkt en dan weer wel, maar hee we moeten niet zeuren. Lekker een middag dutje gedaan in de bus, ritje duurde wat langer dan gepland maar dat ben ik inmiddels wel gewend. Samen met Sam naar t hostel, waar ze zo waar een systeem hadden voor de mensen die na 8 uur inchecken, wauw goed geregeld! Even verderop beschaafd een kopje thee gedronken met Sam en terug voor n drankje naar t hostel. Een biertje werd twee, werd drie, en toen bedachten we maar eens een Russische kroeg op te zoeken. Want oooo ja wat zijn die hier in Mui Ne in overvloed. Zelfs de namen van restaurants, hotels en de menus zijn in t Russisch, daarna komt pas vietnamees en engels. Vreemd. De russen spreken ook niet bepaald goed engels, daar kwamen we achter in t barretje. Drankje van t menu dat we wilde bestellen begrepen ze niet, dus toen werd t maar vodka. Gek genoeg snapte ze dat wel haha. Na het russen avontuur op naar een strand feestje. Hilarische avond gehad met alle russen en veel te laat in bed beland, dat was niet de bedoeling! Op zondag behoorlijk moe en brak dus samen met Sam rustig aan gedaan. Groot pluspunt: het is prachtig weer en t hostel heeft n intens chill zwembad woehoeeee. Als activiteit, naast zwemmen en zonnen, nog even naar t strand proberen te lopen. Was nogal lastig te bereiken, aangezien de hele kustlijn is volgebouwd met hotels of kite surf resorts. Mui Ne is daar de perfecte plek voor, je wordt van t strand afgeblazen wow! Is ook niet geschikt om te zwemmen, veel te ruige zee! Maar de zeewind was goed voor onze katers. We waren via een resort op t strand terecht gekomen, heel stiekem. En daarna hebben we nog heerlijk in de enorme hangmatten gelegen onder de kokosnootboompjes totdat iemand ons kwam vertellen dat er regelmatig kokosnoten uitvallen en dat dat behoorlijk vervelend kan zijn. Aha. We gaan al weg. Dus weer op naar t zwembad! Daarna een scooter gehuurd en Na een dutje Sam gemeet, die ondertussen Maurits was tegengekomen, een jongen die hij kende uit... geen idee ik denk zuid Vietnam ergens. Hij reisde nu samen met een meisje Kaila uit Canada en nog een stelletje uit Zwitserland en Zweden, waarvan ik de namen niet meer weet en die verder ook niet noemenswaardig zijn.

Na een biertje zijn we in de meest verschrikkelijke club wat gaan eten. Dat was namelijk het enige wat nog open was. Dus we hadden weinig keus haha. We waren de enige gasten en de vibe was geweldig met snoerend harde Aziatische dance muziek (verschrikkelijk hilarisch). De rest ging de stad in en ik ging lekker naar mn bedje toe! Verstandig ben ik toch ook soms. Maandag zouden we met zn 6en met motorbikes gaan touren, dus bietje vroeg opstaan! Duurde allemaal wat langer in de ochtend, aangezien er de avond ervoor bij uitgaan iets vervelends was gebeurd met Kaila. Zon 6 mannen die haar uit t niets begonnen lastig te vallen toen ze twee seconden alleen was, heftig! Niet alleen op straat lopen dus. Gelukkig was ze een beetje bijgekomen en waren we van plan om er een hele leuke dag van te maken, extra leuk! De eerste stop was de garage om de scooters eens even te maken. Want die vielen natuurlijk uit elkaar, benzine en op weg naar de rode zand duinen! Eerst genoten vsn het uitzicht over alle gekke ronde bootjes in t vissersdorpje, wat mui ne eigenlijk was, maar inmiddels is veranderd in een en al toerist. De zandduinen zijn mooooi, lekker zand happen en worden gezandstraalt want het waaide super hard haha. Klein woestijntje in vietnam! Zanderig verder naar de springs, waar we eerst nog even over twijfelde want de meeste hot springs of wat dan ook, die ik in Azië heb gezien zijn echt diep teleurstellend haha. Deze ook, een pis straaltje water dat zich verspreid langs prachtige heuvelrotswanden in prachtige kleuren geel, grijs, wit, oranje en rood. Je liep door een soort van riviertje langs de prachtige rotsen. Heerlijk ontspannen. Voel me echt een oma (bedoel ik niet negatief lieve omas!), wist niet dat ik zo intens kon genieten van natuur haha. Op de terugweg nog gelokt door een local die ons een waterval wilde laten zien. Opnieuw zeer teleurstellend en hilarisch, maar de hike er naar toe was heel leuk! Vonden nog pasgeboren ratjes die op sterven lagen midden in t pad, sorry raar detail maar was fascinerend die beestjes zoooo mini. Op t terrein kon je ook op een struisvogel rijden. Ik had dat net de dag ervoor gegeten, voelde me schuldig tegenover deze gekke beestjes haha. Vervolgens op jacht naar een Bahn mie voor een paar centen en op naar de witte duinen. Makkelijker gezegd dan gedaan, wat zijn die verstopt! Het ritje er naar toe was prachtig, al werden Sam en ik bijna van de scooter afgeblazen en vond ie t ook nog eens grappig om even te rijden met zonder handen. Het staat op film en mijn reactie is uiteraard hilarisch. Aan heel veel locals de weg gevraagd, onder weg nog n raar buddha beeld en verlaten tempel tegengekomen en uiteindelijk de witte duinen gevonden! Helaas was de zon al onder aan het gaan, fotos maken was al lastig in de schemer maaaar dit betekende wel dat t heel rustig was, sterker nog we waren de enige! Terug in t donker, de wegen waren oke op t eerste stukkie na. Gelukkig hadden we wel licht op de scooter! In de avond was iedereen heel moe, ben ik met Maurits Kaila en t andere koppel zonder naam lekkere vis gaan eten en hebben we nog een drankje gedaan.

Dinsdsg heel vroeg opgestaan om naar cham tours te gaan. Want die wilde ik nog zien en aangezien ik zelf niet rij moest Sam mee woehoe! Hele leuke ochtend gehad, de andere kant van Mui Ne verkend met de scooter en even rondgelopen bij de torens. De bewakers waren alleen niet zo blij met me aangezien ik zo de natuur in liep waar mijnen konden liggen. Maar er was een pad dus ik snapte er niks van! Thuis ontbeten en afscheid genomen van maurits die naar huis vloog vandaag. Rond de middag zou ik de bus nemen naar Dalat, dus verder vooral aan t zwembad gelegen en voor de laatste keer genieten van de heeeeerlijke douches van t hostel! Afscheid van mn Aussie genomen en met n groep van t hostel t busje in. Had gehoopt op weer een lekker luxe slaapbus zoals van Saigon naar Mui Ne, maar neeee dat was t zeker niet. En tijdens de rit kwam ik er ook achter waarom niet. Bergweggetjes oeiiiii. Niet heel plezierige rit, maar leuk gezelschap van Mignon, meisje uit Nederland en Jeremy uit Canada en de tijd ging zo voorbij. Jeremy was een bofkont want ons busje stopte vlak voor zn hostel! Ik kom samen met Mignon en een ander meisje lopen naar onze hostels, wat heel fijn was want t was pikke donker en verlaten. Ben mijn gps functie op mn ipad nog nooit zo dankbaar geweest haha. Kreeg lekker een banaan en thee en kon toen naar mn bedje. Wat een bed. Dit is t beste bed ooit met lekkere dekens en een verend matras ipv een plank of box spring zonder matras. De sfeer in t hostel was al meteen heel leuk! Kwam twee franse meisjes helen en sara tegen, waarmee ik in de bus had gezeten ook. Hadden we eerder moeten weten haha. Luke en Tim (kende ik nog uit Koh Rong en hadden afgesproken samen kerst te vieren aangezien wr op de zelfde plek zijn!) kwamen een kwartier later aan, samen met harry, ook een engelsman. Meegegeten met t gemeenschappelijke dinner, zo gezellig met een matje op de grond met t hele hostel samen eten. Daarna biertjes drinken en spelletjes spelen. Koelkast moest nog aangevuld worden, bier vloog rr door heen! In de avond lekker naar bed, want ik was zo moe! Mannen waren nog uitgegaan, met wilde verhalen de volgende ochtend.

Woensdag helemaal niks gedaan overdag. Eigenlijk heb ik amper iets gedaan in Dalat haha. Het was gewoon zo fijn om samen te zijn met de groep in t hostel. O ja, ik zal de belangrijkste eens noemen. Want stiekem hoor ik dit nog niet te weten, maar ik loop intens achter met mn blog (omdat t gewoon veel te leuk is in vietnam) en in vietnam gaat iedereen zo goed als dezelfde route dus je blijft iedereen steeds weer tegenkomen! Oke: een hele hoop amerikanen, Kathrine, Jill en Toby, twee duitsers Cornelius en Milan, een schattige vietnamees of andere aziaat soort Dylan, koppel Natalie en Kevin uit engeland en ja dan heb ik t zo wel samen met de engelsmannen en de franse meisjes. Niks noemenswaardig gedaan, beetje in de stad rondgelopen en veel gegeten en natuurlijk kerstmutsen gekocht met zn allen! In de avond verzamelde t hele hostel zich voor t communal dinner, en daarna hadden we t gezellig gemaakt met kaarsjes en hebben we weer ouderwets spelletjes gedaan onder t genot van de meest verschrikkelijke kerstliedjes. De avond ging verder in Bee Club, waar ik Mignon en Jeremy uit de bus, en nog meer bekenden die in een van dd andere hostels tegenkwam! Een grote gezellige boel in de veel te kleine kroeg haha. Maar we moesten niet te laat naar bed! Wantttt morgen was het zo ver: canyoning! Dit is t gene wat iedereen doet die in Dalat is. Wat het inhoudt: de hele dag abseilen van rotsen, watervallen, glijden van watervallen, springen van rotsen! Ik was blij dat kat en jill mee waren want voor de rest waren er alleen maar kerels! En ik ben zo onhandig als wat dus dat zou wat worden..... de ochtend was voor de meeste zwaar, aangezien die t wat later hadden gemaakt dan ik en we al om 8.15 uur werden verwacht in de woonkamer. Gelukkig was onze hilarische gids ook n beetje hungover en wachtte ie geduldig toen iedereen zn ontbijtje op had. In t busje naar de canyoning al een en al hilariteit, wat de gids allemaal zei ik snapte er niks van. Hij was in ieder geval, married but available en had een vrouw en vriendin. Aha. Kat en ik keken elkaar aan van dit word wat........ bij onze wolfpack groep sloten zich nog 2 mensen aan en toen werden we in onze outfits gehesen. Super sexy! Ik kwam nog twee amerikaanse meisjes tegen uit Mui Ne die tegelijk met onze groep de canyoning deden, heel gezellig!

Oke daar gingen we dan, door t bos naar plekje waar we op t "droge" het abseilen moesten oefenen. Dood eng. Maar het ging redelijk, al zag ik er vast debiel uit maar hee maakt niet uit. De grootste uitdaging was nog een plekje vinden waar ik kon stilstaan zonder uit te glijden of om te vallen, het was nogal stijl in de bossen. Toen een heel stuk naar beneden gelopen en balanceren over een boomstronk waarbij ik bijna omviel joepie, daarna liepen ik en kat achteraan en toen raakten we iedereen kwijt, want we waren veel te sloom! Gelukkig wachtte Luke op ons en vonden we iedereen weer terug bij de eerste abseil rots, spannend!!!!! Ik wou dat ik als een van de eerste was gegaan want ik werd zenuwachtiger met de minuut. Wat wel hielp is dat onze guide elke 2 seconden riep: stop and phooootoooooo! And JUMP Highaaaaa, longaaaaa! Bij elk persoon, het ging maar door. Hij hielp me er heel goed door heen want ik kon er dus ff niks van he, volgens Luke was ik "as graceful as a swan". Thanks dude, nice and sarcastic haha. Toen iedereen er was weer een stukje hiken en een stukje zwemmen en weer een phoooooootooooo bij een waterval (ijskoud dat water brrrrr) en lekker drijven met onze zwemvesten (deed me denken aan het tuben in Laos, heerlijk ontspannend misten onze biertjes! ). Toen kwamen we uit bij een "glijbaan", een waterval waar we ondersteboven vanaf moesten glijden. Ondersteboven, head first, whyyyyyy! Dood eng!!!! Haha maar het viel mee. Het was heel leuk zelfs, nog een keer nog een keer! Maar nee we gingen weer n stukkie drijven, zwemmen, hiken en op naar de volgende abseil rots! Deze keer ging ik als allereerste en dat ging veel beter! Eerst n stukje lopen en dan zover mogelijk springen: highaaaaaaa longaaaaaaa en natuurlijk phooootoooooooo. Heel leuk en leerzaam ook om iedereen naar beneden te zien gaan! Weer tijd voor een groep phooootoooo en hiken! Weer een glijbaan woehoeeeee daar waren we blij mee! Deze was wel wat wilder en sneller en.. pijnlijker haha. Toen ook nog met zn tweeen er vanaf : boyfriend en girlfriend. Mijn boyfriend was Toby. De mannen voorop en achterstevoren en dan de vrouwen, kruis tegen kruis erg cozy! Was wel beter, vooruit van deze glijbaan. En weer verder dobberen, bibberen en zwemmen! Na een korte hike kwamen we aan bij een cliff... en we moesten springen! We konden kiezen tussen 7 en 11 meter. En de nacht ervoor had ik een horror verhaal gehoord van Mignon die na het springen vanaf 7 meter nog steeds last van haar oren had.

Jill, Kat en ik waren doodsbang en spraken af met zn allen samen te springen van de 7 meter. Toen we stonden op de rots kregen we instructies: Kat links, ik naar het midden en Jill naar rechts en allemaal te gefocust om onze handen vast te houden zoals t plan was en springen! Woehoeeeee wat een geweldig gevoel de laatste paar seconden voor je in t water kwam. Kat en ik waren elkaar lekker aan t high fiven al in t water en toen dacht ik in eens, waar is Jill! Ze is niet boven water gekomen!! Lichtelijk in paniek, zag ik uiteindelijk dat ze nog boven was en niet met ons was gesprongen haha. En toen deed ze t alleen, wat knap! Op naar de een na laatste abseilrots, een 25meter hoge waterval, naar beneden lopen voor zon 21 meter en dan vanaf 4 meter jezelf laten vallen in het water omdat de rotsen te schuin afliepen. Ik ging weer als een van de eerste, heel fijn! Ging heel goed naar beneden, en vond t ook heel leuk! Na het laatste phooootoooo moment was t alleen tijd om mezelf te laten vallen. Oke, wat moest ik doen, lean back en alles los laten. Dit deed ik, alleen iets te ver. Aan de reactie van de mensen aan de kant te zien (geschrokken) had ik iets raars gedaan zonder dat ik t door had. Toen ik op de kant was vertelde Luke me dat ik head first was gegaan, oeps! Dat had ik niet door gehad en ik kan geloven dat dat er heel erg eng uit moet hebben gezien haha. Er is een mooie foto van gemaakt trouwens, goede herinnering en gelukkig heb ik mezelf niet vermoord! De paniek in iedereens gezicht wanneer er wordt gezegd: lean back and let gooooo, geweldig! Meesten schreeuwden eerst noooo noooo no really!??? Maar lieten zich toen netjes vallen. Kat viel nog even (dikke face palm) nadat ze t water uit kwam, hilarisch moment, en daarna was het tijd voor de lunch! Christmas lunch woehoeee, heel veel gegeten want van lopen springen klauteren adrenaline etc krijg je enorm veel honger! De dag vloog voorbij en langzaam kwam het zonnetje zelf door! Na een korte hike was het al weer tijd voor de laatste: the washing machine! Ik was al moe en heeeeel zenuwachtig en moest als een van de laatste: geen goede combi. Ik bevroor. Ik was bang. En toen vergat ik dat ik mezelf naar beneden moest laten zakken, zo snel mogelijk. Ik werd dus heen en weer gesmeten in de waterval. Maar heeeee ook weer overleefd en ik was blij dat t erop zat. Gelukkig was ik niet de enige met problemen, Harry was net zoals ik een grote ramp haha. Nog even een phooootoooooo en toen een helse hike naar het busje. Veel geklaag van de mannen "ik moet echt minder roken, meer sporten, gezonder leven" maar ze haalden allemaal de top! Mannen kunnen toch zo zeuren.

In het busje de laatste phoooootooo om het af te leren en in het hostel vechten wie het eerste mocht douchen, want zo warm was het niet geweest! Nog de laatste inkopen voor kerst gedaan, met zn allen een communisten shirt gekocht (shirt met vietnamese vlag) wat perfect staat met onze kerst mutsen, een kerst cake, baileys, rare duitse cocktail mix en white russians. We waren er klaar voor! Heerlijke hotpot als communal dinner, die ietwat chaotisch verliep omdat er natuurlijk ook geskypet moest worden met family en friends. Toen iedereen klaar was en in outfit was, heerlijk gezellige avond gehad ondanks dat we allemaal heel erg moe waren van de drukke dag canyoning. De volgende dag daarom ook heerlijk uitgeslapen en vervolgens nog meer geslapen in de bus naar hoi an!

(Ik loop een beetje achter met mn Vietnam verhalen. De oorzaak: te veel te zien, doen en mee te maken in combinatie met een te leuke groep mensen!)